Vader

Mijn vader was altijd net een kwajongen, had altijd gekke invallen. Ik liep een keer met hem over straat toen hij ineens ergens aanbelde en tegen mij zei: "En nu rennen". En ik , die niet zo gek op belletjetrek was (daar was ik te "schijterig" voor), ging er als een haas vandoor. Na een tijdje keek ik om en zag mijn vader nog steeds bij die deur staan. Hij stond daar te praten met de bewoner, hij moest daar gewoon even zijn en vond het leuk om het even anders dan anders te doen.
Hij zou ook een keer met mijn moeder naar mijn broer en schoonzus gaan, maar moest onderweg nog even bij iemand langs. Mijn moeder had daar geen zin in en besloot door te lopen, pa zou later wel komen.
Toen mijn vader later aankwam bij het flatgebouw (mijn broer woonde beneden), zag hij het keukenraam open staan en besloot eens "leuk" binnen te komen, dus hij klom door het keukenraam en liep verder de kamer in die vol zat met mensen, maar hij kende niemand. "Wat komt u doen?" werd hem gevraagd, "Ja, dat vraag ik mijzelf ook af" was zijn antwoord. "Hoe komt u binnen?" "Door het keukenraam" "Ga dan maar weer door de deur naar buiten". Hij heeft nog even uitgelegd dat hij bij zijn zoon moest zijn, dat bleek de flat erachter te zijn en is vervolgens snel weer vertrokken. Later op de avond werd er bij mijn broer toch nog even gecontroleerd of mijn vaders verhaal klopte. De volgende dag heeft mijn vader maar namens "de insluiper" een bloemetje naar die mensen gestuurd, voor de schrik.
Hij heeft daar nog wel eens voor de deur gestaan, maar is nooit meer door een keukenraam geklommen. Wel stond hij een keer samen met een kennis 's nachts om 12 uur in lederhosen voor de deur...... we hadden die avond een optreden met de kapel gehad, vandaar. We zouden bij mijn broer nog even wat drinken en ik was er al en zag het gebeuren.....grijnzend zagen wij het vanachter het raam aan..... ze hoefden niks meer te vertellen toen ze even later wel bij Jan aanbelden.
Het is later nog wel vaker voorgekomen dat mensen daar aanbelden als ze bij mijn broer moesten zijn, die mensen wisten het op het laatst al, als er iemand stond die ze niet kenden zeiden ze al: "U moet zeker bij Martis zijn?"