19-04--2008
Ik ben niet echt een gedichtenliefhebber, ik ben toch meer van de rijmen en versjes, hoewel er ook wel gedichten zijn die ik mooi vind en ik vind het ook heel knap, maar een echte liefhebber zou ik mijzelf toch niet willen noemen.
Ik ben niet echt een gedichtenliefhebber, ik ben toch meer van de rijmen en versjes, hoewel er ook wel gedichten zijn die ik mooi vind en ik vind het ook heel knap, maar een echte liefhebber zou ik mijzelf toch niet willen noemen.
Toch is is één dichter waar ik wel graag dingen van lees!
Dat is de dichter Staring (Anthony Christiaan Winand Staring 1767-1840).
Op de lagere school leerde ik het gedicht "Het Kameleon" van Staring en dat vond ik toen al geweldig!
Toen ik het er thuis over had, bleek mijn vader ook iets van hem te kennen (het hondengevecht en aangebrand (zie onder)) en dat was voor mij een reden om verder te zoeken. Het kameleon ken ik nog steeds woordelijk!!!!
Die man maakte echt leuke dingen, zoals:
HET HONDENGEVECHT
Bereisde Roel zag op zijn tochten
Geweldig veel ! Twee Bullebijters vochten
Voor 't wijnhuis in een kleine Poolse stad
Terwijl hij juist aan 't venster zat:
"Zulk vechten mensen!--Zij verslonden
Malkander letterlijk1 Met iedre hap, ging oor
Of poot er àf - en glad als vet er dòòr!
Ons scheiden kwam te laat! wij vonden
Het restje: - op mijn eer,
De staarten, en niets meer.'
Het restje: - op mijn eer,
De staarten, en niets meer.'
En
AANGEBRAND
Aagt Morsebel nam kleinen Piet
In kost, en als het Kind, te middag aangezeten,
Haar soms zijn walging merken liet:
De vieze bijsmaak van heur knoeisels werd geweten
Aan kaarsvet, roet, noch snuif; 't was altoos:"Lekkertand,
Wat zou 'het zijn, als aangebrand?"
Nu kwam er eens een schotelvol groen eten
Te voorschijn, die Kok Aagt spinazie had geheten:
Hiervan kreeg kleine Piet zijn deel op 't bord gesmakt;
Hij roert er in: hij vindt twee achterpoten
Van d'armen kikvors, onder 't warmoes kort gehakt,
En legt, met de ogen half gesloten,
Zijn eetvork neêr, terwijl hij vraagt:
"Heeft aangebrand ook voetjes, moeder Aagt?"
Haar soms zijn walging merken liet:
De vieze bijsmaak van heur knoeisels werd geweten
Aan kaarsvet, roet, noch snuif; 't was altoos:"Lekkertand,
Wat zou 'het zijn, als aangebrand?"
Nu kwam er eens een schotelvol groen eten
Te voorschijn, die Kok Aagt spinazie had geheten:
Hiervan kreeg kleine Piet zijn deel op 't bord gesmakt;
Hij roert er in: hij vindt twee achterpoten
Van d'armen kikvors, onder 't warmoes kort gehakt,
En legt, met de ogen half gesloten,
Zijn eetvork neêr, terwijl hij vraagt:
"Heeft aangebrand ook voetjes, moeder Aagt?"
Ik vind ze prachtig, net als
De rijpe kennis hoort, de onrijpe neemt het woord.
en
De meester in zijn wijsheid gist, de leerling in zijn waan beslist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten