Hoe doet ie dat???

29-05-2911

Hoe Edwin het voor elkaar krijgt weet ik niet, maar hij heeft nog wel eens mazzel!

Als kleintje kreeg hij regelmatig zomaar dingen van wildvreemde mensen. 

Dan wilde hij bijv. op zo'n hobbelauto/ding bij een winkel en dat mocht  van mij niet, Maar dvaak wilde hij buiten op mij wachten terwijl hij er dan zonder te hobbelen op zat.

Ik drukte hem dan altijd op het hart onmiddellijk van dat ding af te gaan zodra er kinderen kwamen die wel betaalden. Als ik dan even later terug kwam, zat hij lekker te hobbelen, regelmatig was er wel iemand die er geld voor hem in gooide.

Buiten wachten bij winkels had wel meer voordelen, soms moest hij buiten wachten omdat hij driewieler of autoped mee had en die dingen konden niet opslot, dus dan moest hij buiten wachten. Als ik terug kwam had hij regelmatig iets gekregen van iemand, vaak dingen die ergens bij cadeau gegeven werden. 

Wij liepen eens op straat en ineens geeft iemand hem een leuke poster. Hij was al ietsje ouder toen er eens een auto naast hem stopte en iemand hem iets in zijn hand stopte "Dat wil jij vast wel hebben!" Het bleek een Surinaamse rijksdaalder te zijn (of was het nou Antiliaans?).

Ik ging met hem fietsen naar een museum in een naburige plaats en hij kreeg daar limonade aangeboden, omdat hij het zo warm had. 

Een andere keer fietste hij met een buurjongen een stuk en kwam bij een ambulancepost. Dat moesten ze eens even bekijken, nieuwsgierig inspecteerden ze de mooie ambulance en een personeelslid voegde zich bij hen: "Mooi hè jongens? Lekker even fietsen? Waar komen jullie vandaan?" "Uit Monnickendam" "Nou, dan zullen jullie wel dorst hebben, zal ik iets te drinken voor jullie pakken?" Nou graag meneer". 

"Als jullie klaar zijn, willen jullie dan een ritje met de ambulance maken?"

Nou, dat wilden zij natuurlijk wel en even later reden ze een rondje.

 

Edwin was vroeger nogal traag en dacht altijd dat hij nog zeeën van tijd had. 

Elke ochtend vertrok hij pas heel laat naar school, elke ochtend nam ik mij voor er niks van te zeggen, maar zo'n 5 minuten voordat hij op school moest zijn begon ik toch weer te mopperen dat hij moest opschieten. Hij bleek toch altijd op tijd te zijn, een wonder.

Op een regenachtige middag vertrok hij weer eens veel te laat naar mijn zin naar school en kwam de klas binnen op het moment dat de bel ging. Meester, die al een half uur opgescheept zat met kinderen die veel te vroeg van huis gegaan waren en die hij toch niet in de regen wilde laten staan, prees hem de hemel in! Zo goed als hij het wist te timen, daar konden de anderen een voorbeeld aan nemen en als beloning kreeg hij een paar Flippo's.

Zucht, zo leert hij het nooit natuurlijk.

 

Hij krijgt ook alles wat hij verliest weer terug! Een fiets die hij 's morgens om 6 uur met een slaperige kop niet op slot gezet had (het slot zat alleen aan het hek, niet aan de fiets) was bij thuiskomst verdwenen. Gelukkig een oude fiets, maar toch....

Twee dagen later werden we gebeld door iemand bij wie de fiets gedumpt was, die had de postcode opgezocht en belde dat hij hem kon halen. Op die manier kwam er ook iemand aan de deur met de vraag of mijn zoon een fiets kwijt was en dat ging over een fiets die niet eens meer van hem was!! Een fototoestel kwijt, in het theater waar hij diploma-uitreiking had gehad van zijn school in Rotterdam. De volgende dag even bellen: "Ja hoor, we hebben hem gevonden, hij ligt in de kluis!". Later gingen we naar het Openluchtmuseum en hij had zijn spiksplinternieuwe camera mee, met een even nieuwe tas er omheen. Net toen we weg wilden gaan ontdekte iemand dat de tas weg was. Even informeren.......hij kon hem ophalen bij de pannenkoekentent! 

 

Net als zijn moeder was hij niet goed in sport, maar met dit verschil, dat hij het leuk vond en alles durfde (als kleuter durfde hij niks, maar na therapie om zijn motoriek te verbeteren durfde hij ineens alles) en zijn moeder er een hekel aan had, waarschijnlijk omdat ze juist niks durfde. 

Enthousiast kwam hij op een dag thuis met de mededeling dat hij zich opgegeven had voor het schoolsporttoernooi, voor tafeltennis! "Uhhh, tafeltennis?  Dat heb je nooit gedaan!"

"Oja, en jij bent coach!" "Heel fijn, ik weet de spelregels niet!!!"

Op de afgesproken dag meldde ik mij met Edwin en een paar klasgenoten en toen bleek dat we zelf batjes hadden moeten meenemen. Uiteindelijk mochten we er een paar lenen, maar die bleken erg duur te zijn, dus ik was als de dood dat er iets mee zou gebeuren. 

Ook had ik een deelnemer te veel bij mij! Ik vroeg Edwin of hij zich dan terug wilde trekken en dat vond hij geen probleem, met die dingen was hij niet moeilijk. 

Een andere school had een deelnemer tekort en gevraagd werd of Edwin dan misschien voor die andere school wilde meedoen. 

Tuuuuuurlijk, dat deed hij wel even en hij tafeltennisde alsof zijn leven er vanaf hing. 

Maar hij ik al gezegd dat hij het nooit eerder had gedaan? 

En dat zijn motoriek niet echt geweldig was??

Nou, al deed hij nog zo zijn best, hij verloor alles! Die school eindigde als laatste en zijn eigen school als één na laatste! Bleek hij dus toch het geheime wapen te zijn, door hem was zijn eigen school niet de grootste verliezer!

 

Op een niet al te warme zomerdag waren er wat leuke dingen georganiseerd op het water.

Blijkbaar was het velen te koud, want er waren maar enkele deelnemers. 

Bij het onderdeel Zwaanlopen (een grote drijvende zwaan waar je in moest staan en met een soort lopende beweging moest je hem naar voren zien te krijgen, het was even een slag, maar ze mochten eerst oefenen) bleek Edwin de enige jongen te zijn en hij won dus de eerste prijs, jaaaaaaah!! 

Natuurlijk zat er ook wel eens wat tegen, niet alles kan goed gaan, maar over het algemeen liep alles toch wel goed af. Bovendien maakte hij zich van tevoren nergens zorgen om, of het nou een doktersbezoek, examen, nieuwe school of wat dan ook was, hij ging overal huppelend naartoe!