Zondagmiddag ging de telefoon, nietsvermoedend nam ik op.... het bleek de politie te zijn!
Ze zei gelijk al dat ze een vreemde vraag had en dat er niets ernstigs aan de hand was, maar ze had hulp nodig. Ach, de politie is je beste kameraad zongen ze vroeger en je beste kameraad help je natuurlijk.
Ze noemde een huisnummer in mijn straat en vroeg of ik de mensen die daar wonen kende. Ja, die kende ik vrij goed. Het verzoek was of ik daar even langs wilde gaan of een briefje in de bus wilde stoppen, want één van de gezinsleden was iets verloren en dat was gevonden, maar een telefoonnummer van die buurtgenoten bleek niet eenvoudig te vinden en daarom was ze op zoek gegaan naar een buurtgenoot en dat was ik dus! Vroeger stond vrijwel iedereen in het telefoonboek, maar sinds de opkomst van de mobiele telefoon is dat vaak niet meer het geval. Als er dan ook nog mensen met verschillende achternamen in één huis wonen (wat vaak voorkomt) wordt het nog moeilijker zoeken.
Ik kreeg een nummer door dat gebeld kon worden om snel weer in het bezit van de eigendommen te komen. Ik schreef het hele verhaal op en vooral natuurlijk het telefoonnummer.
Er was niemand thuis, ik keek nog even of ze misschien in de tuin zaten, maar nee, ze waren er echt niet, dus ik stopte het hele verhaal in de brievenbus.
Een paar uur later kreeg ik die buurvrouw aan de deur. Alles was weer terecht! Die agente had vreselijk haar best gedaan, want ze had ook nog een nummer gevonden dat ze in kon spreken (ze wist van mij dat dat nummer inderdaad bij die mensen hoorde) en er was geloof ik nog een sms naar weer een ander nummer gestuurd! Goede service!
En een blije buurtgenote die al haar bezittingen weer terug had dankzij een eerlijke vinder (en die zijn er gelukkig ook nog steeds!!!).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten