Mazzel

16-12-2010

Woensdag zat ik net aan de lunch toen de telefoon ging: Mijn vriendin, met de vraag of ik de volgende middag meeging naar het Wereldkerstcircus in Carré, ze had kaarten gekregen!

Wow, die kans pak ik met beide handen aan en als ik drie handen zou hebben zou ik die alle drie gebruikt hebben! Toevallig had ik donderdag helemaal niks bijzonders te doen, behalve dan orde scheppen in de chaos in mijn huiskamer: Er staan allerlei dozen, kratten en tassen met kerstversiering, maar ik ben nog niet erg opgeschoten! De ramen moeten dringend gewassen worden (ik denk steeds het het buiten mistig is), de tafel ligt bezaaid met geschreven en ongeschreven kerstkaarten, de stofzuiger staat in een hoek te knorren omdat hij gevoederd wil worden, er liggen cadeautjes die graag ingepakt willen worden, maar dat kan allemaal later wel, eerst het circus!

Gratis nog wel en de mooiste uitjes zijn natuurlijk gratis uitjes (neeheee, geen zilveruitjes), want die zijn hun "geld" altijd waard.

Alleen de reiskosten, maar dat is natuurlijk niet veel, want Amsterdam is op fietsafstand ( ik pak de bus wel).

Donderdagmiddag  gingen we met z'n drieën op stap, want de jarige dochter van mijn vriendin had vrij kunnen krijgen, dus zij kon gelukkig ook mee!

In de stromende regen vertrokken wij, gewapend met paraplu's. 

Lekker vroeg kwamen we bij het mooie Carré aan (we zijn niet eens de weg kwijtgeraakt!!!) en toen we stonden te wachten tot we naar binnen (naar het balkon) konden werd ik bijna onder de voet gelopen door Henk van der Meyden (oké, beetje overdreven, maar als ik niet naar achteren was gebogen hadden we een botsing gehad) en even later zag ik hem weer voorbij komen, van dezelfde kant als eerder, dus ik denk dat hij daar rondjes liep.

Doordat we zo vroeg waren konden we zonder voor anderen langs te moeten lopen naar onze zitplaats in het midden van de lange rij, dat is heel prettig , want Carré is erg hoog, het hoogteverschil met de zitplaats ervoor is erg groot en dat is voor mensen met hoogtevrees (mijn vriendin en ik dus, de jarige had nergens last van) heel vervelend. Voor iemand langs moeten lopen is dan nog veel enger!!!
Het voordeel van dat hoogteverschil is natuurlijk een geweldig uitzicht en dat maakt heel veel goed! 

Als je eenmaal zit en de voorstelling begint, dan gaat het wel, maar in het begin zaten wij met z'n tweetjes stijf tegen de rugleuning aan en hielden de armleuning vast. Na een tijdje durfde ik wat meer: "Kijk eens, losse handen" riep ik, al zwaaiend met mijn armen. 

We zagen meer mensen wat angstig naar hun stoelen schuifelen, wij waren echt de enige niet!

Er wordt altijd gezegd niet naar beneden te kijken als je hoogtevrees hebt, maar hier hadden wij het vooral als we omhoog keken, dan beseften wij juist goed hoe hoog we zaten en dat veroorzaakte een nieuwe golf van hoogtevrees!!

Het begon (om 3 uur) en het was zo geweldig dat wij onze hoogtevrees al snel bijna vergaten. Zoooooo mooi en leuk!! De clown David Larible was fantastisch, zo ontzettend goed, ik lag in een deuk!

Hij wist het publiek zo goed te bespelen en met een gebaar zo goed duidelijk te maken wat hij bedoelde, echt geweldig!! 

Alessio met zijn papegaaien was bijzonder, nog nooit eerder had ik zoiets gezien.

De Sorella's deden een trapezenummer en waren ook heel goed. 

We bleken nog iets boven de trapeze te zitten, heel gek om het van zo hoog te zien. 

Picaso Jr. was een geweldige jongleur, Florian en Edith Richter kwamen met prachtige paarden de piste in. De betoverende Pas de Deux en Hoofd-op-Hoofd balans (allebei Groot Chinees Staatscircus),  ik keek mijn ogen uit, maar toen kwamen de Velez Brothers met het rad des doods....grote griezels wat deden die enge dingen, de zenuwen gierden door mijn keel, ik was als de dood dat het mis zou gaan! Hoe mooi en knap het ook was, ik was bijna blij dat ze klaar waren, pffffff, ze leefden nog!

Zomaar ineens was het 20 minuten pauze en wij hadden door dat we nauwelijks meer last hadden van onze hoogtevrees, ik boog zelfs helemaal voorover om met de man die voor mij zat te praten (en omdat zijn hoofd op mijn kniehoogte zat moest ik dus flink voorover hangen).

Na de pauze kwam er eerst een Russische schommel in combinatie met trapeze, wat een waaghalzen, brr, ik moet er aan denken!

Nog veel meer mooie acts volgden, zoals Elayne Kramer (slangenmeisje, zij kon zich in bochten wringen die echt niet normaal zijn!!), Golden Power (acrobaten), Ikarische Spelen (Groot Chinees Staatscircus Shandong), de paarden kwamen nog een keer en de clown kwam heel veel keren voorbij. Om kwart voor zes was het echt afgelopen! 

We hebben echt een geweldige middag gehad!

Toen we thuis uit de bus stapten sneeuwde het en niet zo'n beetje ook! Na enkele meters zagen wij er al uit als sneeuwpoppen.

Ik ging nog even met mijn vriendin mee naar huis en ben daar blijven eten, erg leuk!

Daarna stapte ik op mijn spierwit besneeuwde fiets (en stapte er af en toe weer af als het te glad werd) om naar huis te gaan. Heerlijk zo'n dag, ik heb al aangeboden dat ik wel vaker mee wil als ze gratis kaarten voor het één of ander krijgen