Mijn middelbare school.....deel 1,2,3 en 4

Juni 2012 op Punt:

Deel 1....

Ik had geen hekel aan school, sterker nog: Ik vond het wel leuk!

Na de lagere school begon ik enthousiast aan de Mulo.

We hadden een school met maar weinig leraren. 4 leraren gaven bijna alle vakken, alleen voor gym, muziek en handwerken hadden we iemand anders. De gymleraar had ik op de lagere school ook al, die was bekend.

De muziekleraar....niet onaardig, maar niet echt geschikt om voor de klas te staan naar mijn idee. We kregen een keer een repetitie en hij had ons van tevoren gezegd dat we zelf mochten weten waar we dan over schreven, we moesten gewoon een verhaal/uitstreksel schrijven over een onderwerp uit ons boek.

In mijn herinnering ging dat boek vnl. over componisten.

We besloten om het ons niet te moeilijk te maken, we schreven het gewoon van tevoren (volgens mij deed iedereen daaraan mee, maar misschien maakt mijn geheugen daar een verkeerde kronkel). Omdat het op speciaal repetitiepapier moest, haalden we dat alvast uit de kast zodat we het thuis zelfs op het juiste papier konden opschrijven!

We zaten tijdens de repetitie braaf te schrijven en doordat we er mee bezig geweest waren zat veel nog in onze herinnering (we hadden er dus toch iets van geleerd), maar we leverden natuurlijk de beste versie in. Tijdens de repetitie was er niet veel orde in de klas, we kletsen met elkaar en liepen gewoon door de klas en het werd allemaal goed gevonden.

Natuurlijk haalde ik een goed cijfer voor muziek, we hadden allemaal een goed cijfer!

Voor handwerken kwam 1 keer in de week een juf naar Monnickendam, ik vond het helemaal niks! We moesten een babyjurkje maken, met smockwerk. Maar we mochten niet zelf de kleur van het jurkje kiezen. Ze had twee kleuren: Roze en een andere kleur die ik mij niet herinneren kan, maar waarvan ik nog wel weet dat ik die lelijk vond!

We moesten zeggen welke kleur haar de baby had waarvoor we het jurkje gingen maken en dan koos zij de kleur uit! Al snel hadden we door wanneer we roze kregen, dus we noemden natuurlijk die haarkleur! In mijn omgeving/familie was geen enkele baby te vinden, dus het was wat eigenaardig dat ik moest zeggen wat voor kleur haar het kind had!

 

We hadden een leraar die Engels, Nederlands, aardrijkskunde en dierkunde gaf (en misschien nog wel meer). Een heel strenge man met wie ik goed op kon schieten. We wisten precies waar we aan toe waren met hem, dus geen gezeur en geen smoezen!

Ik bleek geen talenwonder te zijn. Het leek mij heerlijk om vele talen te spreken, maar dat zat er niet in! Zo goed als ik was in Nederlands, zo moeilijk vond ik de andere talen. Simpel woordjes leren ging wel, maar de grammatica bleef niet hangen. soms zat ik naar een uitleg te luisteren waar ik alles van begreep, maar als ik het later zelf moest toepassen was ik het spoor volledig bijster. Die strenge leraar (die vooral in het begin streng was, zodat duidelijk was wie de baas was) begreep dat. Hij zag mij wel eens worstelen met het pas geleerde en kwam dan naar mij toe: "Ben je het kwijt? Zal ik het nog eens uitleggen?" Dat was een leraar waar ik wat aan had!

Dierkunde hadden we geen boek voor, maar hij had een leuke oplossing: Omdat het toch allemaal gedicteerd moest worden konden we ons eigen onderwerp uitkiezen, meeste stemmen gelden! Na wat algemene dierkunde kregen we een aantal onderwerpen waar we uit konden kiezen en waar we het dan de rest van het jaar over zouden hebben.

De keuze viel op vogels en nog altijd kan ik de definitie van een vogel zo opdreunen.

Die leraar ging op zondag naar de Engelse kerk in Amsterdam en wie wilde mocht mee, maar vol is vol, er konden natuurlijk niet zoveel leerlingen in zijn kevertje. Datzelfde kevertje mochten wij wassen (als we wilden). We kregen daar dan een klein bedrag voor en iets te drinken. Toen hij aan het eind van het schooljaar vertrok wilde hij niet al zijn boeken meeverhuizen en ging ze verloten in de klas. De prachtigste boeken hield hij omhoog: "Wie heeft er interesse in..." en tussen de opgestoken vinders werd dat dan verloot. Ik vond het echt jammer dat hij vertrok.

Onze directeur gaf Frans en menskunde. Menskunde was een heel dun boekje, maar we kwamen er dat jaar niet doorheen. Frans vond ik moeilijk, maar tellen in het Frans kan ik nog steeds heel goed! Het was een zeer formele man, niet onaardig, maar niet iemand om eens lekker mee te lachen.

Toch hebben we een keer heel erg om hem gelachen:

Hij deelde repetitieblaadjes uit en bij elk tafeltje maakte hij een soort buiginkje, maar... .. .. .. .. zijn gulp stond open en bij elk buiginkje ging die gulp dus even open en dicht! Niemand durfde iets te zeggen, want in die tijd was: "Meneer, uw gulp staat open" toch wel erg gewaagd. Met knalrode koppen van het ingehouden lachen zaten we in de klas.

Ook deze leraar ging aan het eind van het schooljaar weg. Een hoop veranderingen waar ik niet blij mee bleek te zijn.

Deel 2....

Zo verdwenen er dus heel wat leraren want ook die van muziek en handwerken zouden we niet meer terugzien.

Onze leraar boekhouden en handelsrekenen gaf ook Duitse les, maar dat zouden we pas het tweede jaar krijgen. Verder kregen we nog schrijfles van hem en hij liet ons wel eens dingen in het Duits schrijven, als voorproefje op het volgend jaar. De man praatte vreselijk langzaam en vooral als hij kwaad was klonk dat raar: "A... pro....pos...zeg,............ wat..een..la..waai!" Het werkte op mijn lachspieren.

Als we tijd over hadden vertelde hij een verhaal over Blauwbaard, uit zijn hoofd. In dat verhaal kwamen twee meisjes voor en daarvoor koos hij twee namen uit de klas. Mijn naam was er één van. In het begin vond ik het wel leuk, maar na een tijdje kreeg ik er schoon genoeg van als hij vertelde: "En.. Ansje... deed..de ..deur..open..met..haar...kleine..handjes. ......En..ze..HAD...kleine...handjes!" Bah, dat vond ik echt niet leuk meer!

En heel verrassend vertrok ook hij aan het eind van mijn eerste schooljaar daar (zou het aan mij gelegen hebben dat ze er allemaal vandoor gingen?)

Wiskunde is een verhaal apart, we kregen een tijdelijke leraar, want de nieuwe leraar zat nog in dienst en zou na de Kerstvakantie pas komen.

Naast algebra en meetkunde (toen nog twee aparte vakken) gaf hij ook godsdienst en tekenen.

Een (in onze ogen) oude man die niet (meer?) geschikt was om voor de klas te staan. Wat werd die man gepest, zielig gewoon! Ik deed daar niet aan mee (ECHT niet! Ik zal vast wel eens vervelend geweest zijn, maar het echte pesten (zoals water in zijn gezicht spuiten) ging mij te ver!!!).

Het was een wonderlijke man, met een broek tot net onder zijn oksels en brede "politie- en brandweerbretels" (dat stand aan de achterkant, op het leren tussenstukje). Hij praatte vreselijk snel en dat was best wel lastig, want wij verstonden hem niet. Het was een Christelijke school en wij begonnen de dag met een gebed. We verstonden zijn eerste woorden (altijd: Heer, hier aan het begin van deze nieuwe dag..), maar wat daarna volgde weet ik nog steeds niet. Als het stil werd had hij blijkbaar "amen" gezegd! En langzaam aan zag je de ogen weer aarzelend opengaan (is hij echt klaar?).

Van tekenles had hij duidelijk geen kaas gegeten, want hij strooide met tienen! Ik heb nooit meer zo'n hoog cijfer voor tekenen gehad!

En de wiskunde? Daar begrepen wij niks van, want we verstonden hem niet.

Op een dag vertrok hij, dat schijnt tijdens een les van de tweede klas geweest te zijn, Ik heb gehoord dat hij huilend vertrok. Dat vond ik wel heel erg, dat is niet leuk meer (ik moet bekennen dat ik ook nooit geprobeerd heb om iemand tegen te houden als die man gepest werd, dus ik ben toch schuldig!).

De andere invaller was een erg jonge man en die vonden we niet aardig. Veel weet ik er niet meer van.

Maar na de Kerstvakanite kwam de echte!! Ook een jonge man, heel anders dan we gewend waren. Geen stijve leraar, maar eentje die gekke verhalen en moppen vertelde! En dan het soort moppen waarvan mijn ouders verbaasd vroegen: "Heb je die van een leraar???" Ze waren niet zo vreselijk, maar voor een leraar toch wel gewaagd (in die tijd).

Een leuke man, die tot voor kort nog les gaf en waar Edwin ook nog les van heeft gehad (in die tijd was die man beroemd om zijn idiote strafregels, de meest wonderlijke zinnen wist hij te bedenken, waarbij de hele klas in een deuk lag). Hij bleef dus wel, als enige leraar ging hij met ons mee het tweede jaar in (o ja, de gymleraar bleef ook).

 

Dat tweede jaar, werd een ramp! Zo leuk als ik school altijd vond, zo verschrikkelijk vond ik dat tweede jaar. We kregen nieuwe leraren (voor de 3 die weggingen kwamen er - als ik goed geteld heb- 6 terug.... o ja en iemand voor handenarbeid i.p.v. onze handwerkjuf) en daar zat er eentje bij die mijn schooltijd echt verpest heeft. De directeur kon ik prima mee opschieten, van hem kreeg ik Frans en fysica. Wat vond ik fysica een heerlijk vak, zal ik de wet van Archimedes nog aven in sneltreinvaart opzeggen? Ja, ik snap hem ook nog! Of de wet van Pascal? Een toepassing van de wet van Pascal? De wet van Buys Ballot? Het soortelijk gewicht van goud? Ik weet ze allemaal nog!! (....ineens realiseer ik mij dat de wet van Boyle een beetje weggezakt is...iets met de spanning van een gas en omgekeerd evenredig met het volume....maar eens opzoeken hoe hij precies was).

Dat was een vak dat hoefde ik niet eens te leren, dat kwam aanwaaien. Had ik nog het geluk dat mijn vader daar heel van wist en vaak zat ik tot diep in de nacht met hem daarover te kletsen, zo interessant vond ik het (hij gaf wel eens wiskunde/scheikunde-bijlessen aan kinderen).

Eigenlijk kon ik met de meeste leraren wel goed opschieten, al vond ik de één natuurlijk wel leuker dan de ander.

Ik was te verlegen om echt lastig te zijn, toch was er één leraar waar ik echt problemen mee had. Helaas stond hij vaak bij mij voor de klas!

(Ik kwam hem van de week weer eens tegen.... ik voel mij dan nog steeds ongemakkelijk en hoop dat hij mij niet ziet, net zoals ik dat toen graag wilde).

deel 3...

De leraar die ik kreeg voor Nederlands en Engels was een ramp!

Elke les wist hij mij te vertellen dat ik mijn best niet deed, dat ik niet oplette etc.

Het ergste was dat het niet waar was en dit gezeur werkte niet echt motiverend!

Toch bleef ik mijn best doen, ik zou hem wel even bewijzen dat hij het mis had.

Het lukte niet! Zodra hij de klas binnenkwam ging het mis, dan was ik leeg en was ik bang dat hij mij weer voor schut ging zetten, dan wist ik niks meer.

"Ik heb je een kwart punt gegeven voor de moeite, want een nul is zo zielig" brulde hij dan door de klas terwijl hij mij een repetie Engels terug gaf. Hij las ook altijd een Engels verhaal voor, met monotone stem. Ik deed mijn uiterste best het te volgen, maar het was voor mij één brij van klanken. De leraar in de eerste klas had verhalen uit zijn hoofd verteld en keek steeds of de klas het wel snapte. Daarbij gebruikte hij handen en voeten om het duidelijk te maken, schreef moeilijke woorden op het bord...en hij wist met zijn stem veel duidelijk te maken, dat kon ik wel volgen, maar deze man....NIET! Ik wist dat ik na afloop van het verhaal voor de klas moest komen om het verhaal na te vertellen (bijna elke les) en dat lukte mij nooit. Het angstzweet brak mij al uit en dat is niet bevorderlijk voor de concentratie. Ik heb van alles geprobeerd om het te volgen...meteen vertalen...in het Engels onthouden.....niks lukte, want voor mij zat er kop noch staart aan.
Hoewel wij tijdens de les onderling geen Engels spraken, moest ik dat voor de klas tegen die leraar wel altijd doen. Ik moest dan in het Engels uitleggen waarom ik niet opgelet had. Geen flauw idee hoe ik dat zou moeten zeggen, maar ik wilde het ook niet zeggen, want ik had wel opgelet!!

Volgens hem had ik mijn vinger moeten opsteken als ik iets niet snapte...maar ik snapte het van het begin tot het eind niet! Bovendien zat hij met zijn neus in het boek dus hij zou mijn vinger niet snel gezien hebben. Als ik dan al die tijd met een woord in mijn hoofd zou zitten (als het mij lukte er een woord uit te halen), miste ik ook de rest van het verhaal!

Maar ik kreeg er dan wel weer een onvoldoende bij, de zoveelste op een rij! Hij zei dat ik steeds voor de klas moest komen om mijn cijfer op te halen, maar dat was onzin, elke les een onvoldoende valt op den duur niet meer op te halen en hij wist ondertussen echt wel dat ik dat verhaal nooit zou kunnen navertellen, pas later begreep ik dat het pure pesterij was en dat ik er over had moeten klagen!

Helaas kreeg ik ook Nederlands van hem en hoewel ik daar niet slecht in was en meestal voldoendes haalde vond hij het soms toch nodig om door de klas te brullen: "Zo blij dat ik jou eindelijk eens een voldoende in mijn boekje kan schrijven!!"

 

Ik ging nog meer mijn best doen, ik zat alleen nog maar Engels te leren, ik moest bewijzen dat ik wel mijn best deed. Tijd voor andere vakken had ik nauwelijks meer en die cijfels kelderden dus hard, terwijl mijn Engelse cijfer niet beter werd. Wat vond ik het vreselijk op school.

Ik raakte ver op achter met veel vakken, maar zittenblijven was niet mogelijk, want ik werd achtervolgd door de MAVO en dat kon ik niet zomaar in het tweede jaar oppakken, de verschillen waren te groot en vooral wiskunde was heel anders!

Wat een ramp, ik moest het derde jaar doen terwijl ik daar helemaal niet aan toe was. Één troost: Ik kreeg Engels van een andere leraar. De nare leraar had ik nog wel een stevige aanvaring mee: Hij begon een schoolbibliotheek! We zaten in een veel te klein noodgebouw en op nog wat andere locaties, dus er kon geen lokaal als bibliotheek ingericht worden, maar we zouden lijsten krijgen waarmee we boeken bij hem konden bestellen. Wie mee wilde doen moest 2 gulden betalen. Ik was toen ook al gek op boeken en had toevallig geld bij mij, dus ik betaalde meteen aan de jongen die het geld zou incasseren.

Weken later zat ik in een aardrijkskundeles toen de deur ineens openzwaaide en met een dreun tegen de dunne muur klapte.... de vervelende leraar stapte binnen en schreeuwde mijn naam. Verlegen als ik was vroeg ik zachtjes: "Ja meneer?" "YES SIR!!!!!!" brulde hij mij toe en hoewel ik niet begreep waarom herhaalde ik dat op bedeesde toon.

 

deel 4...

Heel raar dat ik "yes sir" moest zeggen, want ik had dat jaar geen Engels meer van hem en bovendien spraken we tijdens de les geen Engels (behalve ik dan). Daarbij komt nog dat het ook mijn Nederlandse leraar was geweest en ik op dat moment geen Engels had.

Nadat ik zachtjes zijn woorden herhaald had begon hij te schreeuwen dat ik een boek besteld had terwijl ik niet betaald had!

Verlegen antwoordde ik: "Ik heb wel betaald meneer." "JE HEBT NIET BETAALD" brulde hij. Dat ging een tijdje zo door en de jongen waar ik aan betaald had besloot zich er mee te bemoeien en vertelde dat ik wel betaald had en zelfs de eerste was geweest (waarschijnlijk had hij toen nog geen briefje en was later mijn naam vergeten op te schrijven), maar de man bleef brullen dat ik niet betaald had. " Ze heeft NIET betaald en dat zal ik bewijzen ook! Steek allemaal je vinger op, wie hebben er betaald!" blèrde hij en hij telde: "4, 5......9! Zie je wel, 9 kinderen en ik heb maar 18 gulden ontvangen!!!" riep hij triomfantelijk.

Op dat moment greep onze aardrijkskundeleraar in en zei overdreven vriendelijk: "Nou meneer .... , volgens mij is 9 keer 2 echt 18 hoor!"

 

(Nee, ik noem zijn naam niet, hoewel hij mij vaak genoeg voor schut heeft gezet vind ik dat niet nodig, dan lijk ik op hem en dat is wel het laatste dat ik wil! Sommige mensen weten wie ik bedoel, dat is prima, maar hier plaats ik zijn naam niet!)

 

Hij keek driftig om zich heen, realiseerde zich dat het misging en liep met zware stappen de klas uit, waarna hij de deur met zo'n klap dicht gooide, dat het hele (toch al gammele) noodgebouwtje stond te trilen.

Nooit heeft hij er meer iets over gezegd. Wonderlijk, want deze man was overdreven gesteld op goede manieren en dus had ik van hem eigenlijk wel verwacht dat hij er nog even op terug zou komen. Hij hoefde niet op zijn knieën om vergeving te smeken, maar helemaal niks is erg weinig! Goede manieren golden dus alleen voor anderen, niet voor hem!

Natuurlijk begrijp ik best dat hij dacht dat ik niet betaald had als ik niet op het lijstje sta, maar hij had daar ook op een normale manier naar kunnen vragen!

Ik zie hem nog wel eens en nog altijd krijg ik dan een vervelend gevoel!

En nog altijd zie ik voor mij hoe hij de th-uitspraak uitlegde: Zijn ogen werden uitpuilend groot en hij riep: "Put the tip of your tongue between your teeththththththth, waarbij hij driftig met zijn vinger naar het tongpuntje wees dat naar buiten stak en hij een beetje rood aanliep.

Hierbij was ik altijd bang dat hij ging sproeien,

 

Dat derde jaar werd natuurlijk geen succes, dus ik moest kiezen: Van school af of terug naar de eerste klas!!!! Nou, dat laatste zag ik echt niet zitten! Nog 4 jaar op deze school, met die ellendige leraar? En als 15-jarige naar de eerste klas gaan??? NEE!!! Hoe graag ik ook meer had willen leren, ik ging van school af en ging in een drogisterij werken.  Dat vond ik zo geweldig (vooral de afdeling medicijnen) , dat ik drogiste wilde worden, maar... ... ... ik werd ziek! Niet een beetje ziek, maar flink ziek. Zo ziek dat ik na wekenlang hoge koorts hals-over-kop de ambulance in werd geschoven. 

Toen ze in het ziekenhuis eindelijk wisten dat die koorts veroorzaakt werd doordat mijn lever niet in orde was (al zijn ze er nooit achter gekomen wat daar dan precies de oorzaak van was, maar na 5 1/2 week was ik voldoende opgeknapt om naar huis te mogen) vroegen ze naar mijn schoolresultaten en ik vertelde dat ik al een jaar van school af was, maar dat in het tweede jaar mijn cijfers heel hard gekelderd waren. Er werd geknikt, het klopte, dat hoorde erbij en ik scheen er al jaren mee rond te lopen!!! Het trieste is dat ik toen aan die leraar dacht: "Was hij nu maar hier, dan kon hij eindelijk eens van een ander horen dat ik er echt niks aan kon doen dat het niet lukte!!"

Drogiste ben ik nooit geworden, mijn gezondheid zorgde ervoor dat ik ander werk moest zoeken, minder uren, minder belastend en ik vond dat dicht bij huis, op zo'n 200 meter afstand. Ik ging in het zwembad werken, bij de kassa! Officieel heette het toen receptioniste.

Ik heb het daar goed gehad, al vond ik heel stiekem mijn werk in de drogisterij leuker. Toch was dit zeker geen vervelend werk en ik had een prima baas, die het aan mij zag als ik weer eens niet in orde was en mij dan extra vrij gaf of een bloemetje ("hou het nog even vol, als die andere terug is van vakantie blijf je maar een paar dagen thuis, hier heb je een plantje om je op te vrolijken!". Nu zitten we samen in hetzelfde zwemgroepje, ik zie hem dus nog regelmatig.

 

Naar school ben ik nooit meer geweest, ik hield het op schriftelijke cursussen, dan had ik geen leraar voor mijn neus! De eerste cursus was een een cursus Engels om te bewijzen dat ik het zonder die leraar beter kon en echt, het ging super!!!  (En ik heb naar aanleiding van deze verhalen een aanbod binnen van iemand die mij Engels wil leren als ik dat wil!!! Erg lief!)