Pfffff

16-02-2011

Ik ben weer thuis! Ik was even winkelen.

Dat was nodig, want ik heb komend weekend een driedubbele verjaardag!

Vader, moeder en kind (1) vieren het op één dag, ze zijn vlak achter elkaar jarig, een ouder kind is in de zomer jarig, dus die krijgt een "eigen" verjaardag.

En daar moest ik dus cadeautjes voor hebben.

Voor het ukkepukkie was het natuurlijk niet moeilijk, daar is altijd wel iets voor te vinden, maar voor de ouders was het wat moeilijker, want wat koop je voor mensen die geen echte hobby's hebben, niet roken en niet drinken, waarvan de vrouw geen make-up en sieraden gebruikt en die geen lezers zijn. Dan wordt de keuze beperkt! Ze hebben katten, maar een blikje kattenvoer is een raar cadeautje, geld geven vind ik niet leuk en een cadeaubon eigenlijk ook niet (hoewel ik dat toch wel eens gedaan heb).

Ik denk dat het wel gelukt is, ik moet het nog even samenstellen en kijken of er nog een aanvulling bij moet (nee, voordat ik het gegeven heb zeg ik niet precies wat het is). 

Ik had eigenlijk niet zo veel zin om op stap te gaan, ik heb  last van mijn tennisarm (met mijn hand gaat het goed, wat lichte blaarvorming, maar geen probleem verder) en gisteravond kreeg ik ineens last van mijn been. Dat heb ik ook wel vaker gehad, maar de laatste keer was jaren geleden. Het "schiet" er altijd zo ineens in, het lijkt een beetje op kramp in mijn kuit en als het eenmaal begint schiet het er vaak steeds opnieuw in. Gelukkig had ik vanmorgen geen last, want met winkelen zou dat heel vervelend zijn.

Ik besloot met de bus naar Amsterdam-Noord te gaan, lekker dichtbij en er is van alles. 

Omdat ik niet zo vaak meer winkel zag ik natuurlijk allemaal leuke dingen, maar behalve de cadeaus heb ik alleen maar nuttige dingen gekocht!!! 

Oké, de emmer die ik kocht had ik niet dringend nodig, maar hij was zo leuk: Een emmer met badeendjes, je zou toch voor je plezier het hele huis gaan soppen!
De emmer diende tijdelijk als boodschappentas, erg handig, misschien moet ik vaker een emmer meenemen als ik ga winkelen.

Ik weet niet of het door het vrolijke zonnetje kwam, maar de mensen waren opvallend vriendelijk!! 

Ik stond bij een marktkraam naar een leuke tas te kijken (ja, ik ben gek op tassen, hoewel ik uit praktische overwegingen bijna altijd dezelfde gebruik, moet ik altijd even bij tassen kijken.....en bij de oorbellen...en uhh bij de boeken natuurlijk). Er kwam iemand naast mij staan, een klein vrouwtje, ik keek met gemak over haar heen met mijn formidabele lengte van 1.52 m! "Die tas ik mij te groot, daar ben ik veel te klein voor" zei zij mij lachend.

Ze vertelde dat ze het zo gezellig vond als mensen een praatje maakten. Tot mijn verbazing vertelde zij mij dat ze 93 was!!!!! Ik rolde bijna achterover van verbazing, want behalve dat ze met een stok liep, leek ze nog zo jong!! Ze was vlot, vrolijk, een beetje grijzend, echt.... die zag er niet uit als iemand van 93.  

Het winkelt prettig als iedereen vriendelijk en vrolijk is. In de boekwinkel werd zonder dat ik er om vroeg, gezocht naar een ingepakt exemplaar (kwam mooi uit, want dat was een cadeautje). Overal kreeg ik te horen: "Een prettige dag verder"  en dat niet op zo'n automatische manier, maar echt alsof het speciaal voor mij bedoeld was.

Bij alle kassa's waar ik kwam had ik hele gesprekken, een bewaker begroette mij alsof ik hem al jaren kende en toen de bus kwam aanrijden zwaaide de chauffeur speciaal naar mij en toen ik uitgestapt was en langs de bus liep zwaaide hij weer. 

Over het algemeen heb ik niet te klagen over de vriendelijkheid van de mensen, maar vandaag kreeg ik het gevoel dat ze allemaal al dagenlang naar mijn komst hadden uitgekeken!!!!!!