Vroeger

28-10-2011

Wij hadden thuis een heel duidelijke regel: "Ja is ja en nee is nee!"

Zeuren had dus geen zin, alleen met heel goede argumenten zou het een keer mogelijk kunnen zijn dat het standpunt wijzigde, maar dat gebeurde niet zomaar.

Verder mocht er eigenlijk wel veel, er werd alleen nee gezegd als daar ook een goede reden voor was.

Als er een keer iets lekkers verdeeld moest worden tussen mijn broers mocht de één delen en de ander kiezen! Dat leverde een uiterst nauwkeurige verdeling op, want niemand wilde tekort komen, zo vaak was er niet iets lekkers.

Op een keer meldde mijn moeder dat ze een blikje knakworst in huis had.... mijn vader en broers kregen gelijk een hongerige blik in hun ogen, mjammie, knakworst!

Mijn oudste broer zou het klusje wel even klaren. Hij bekeek de inhoud van het blik eens..".hm, 8 worstjes voor drie personen, hoe los ik dat op?"

Hij hoefde nooit zo lang na te denken, meestal deed hij eerst en dacht dan pas, maar dit keer wist hij echt wel wat hij deed toen hij de kamer in kwam met de warme worst en luidkeels riep: "Wie wil er twee worstjes?" Broer nummer twee riep natuurlijk: "JA, IK!" 

"Mooi zo" was de reactie van broer 1: "Dan hebben wij er drie!" 

 

Mijn vader zat vroeger bij iemand in de klas die 4 tienen op zijn rapport had: voor vlijt, orde, netheid en gedrag. Pa vond dat niks, dat was te braaf, dus zei hij vroeger tegen mijn broers: "Waag het niet met een 10 voor gedrag thuis te komen!!"

Mijn oudste broer had dat iets te goed begrepen, hij kwam een keer juichend thuis met zijn rapport en riep buiten al: "Ik heb een 4 voor gedrag!"

 Dat bleek toch ook niet helemaal de bedoeling te zijn!

 

Zo af en toe moest ik afwassen, daar was geen schema voor, maar soms moest het gewoon!

Ik had een hekel aan afwassen, nog niet eens aan het afwassen zelf, maar meer aan het tijdstip waarop dat moest gebeuren, want natuurlijk was er dan net iets op tv of er was een andere reden om het uit te willen stellen. Nee, uitstellen mocht niet, het moest meteen!

Ik sputterde dus altijd tegen, maar mijn vader zei niet dat ik moest afwassen, die zei: "Zal ik je helpen met afwassen of doe je het alleen?" Nou, eigenlijk wilde ik helemaal niet afwassen, maar die keuze zat er niet tussen! Dan maar met hulp van pa, dan werd het nog een beetje gezellig, want van mijn vader mocht ik zingen, hij was de enige die het leuk vond als ik zong en tijdens de afwas zongen we dan tweestemmig. 

Pa zat vol kattenkwaad, als mijn moeder weg was ging hij stiekem met mijn broer voetballen in ons veel te kleine huis. Dat ging natuurlijk een keer mis, de theepot lag in scherven op de grond. Mijn vader bekeek het eens en zag dat het maar een paar scherven waren, grote stukken, die met wat geduld best netjes in elkaar te zetten waren.

Het lukte, na een tijdje stond de theepot weer keurig op de plank! 

Mijn moeder kwam thuis en wilde thee zetten, pa stond grijnzend te kijken hoe ze de theepot wilde pakken en alleen het oor in haar handen hield, terwijl de rest in elkaar stortte.

Na even verbaasd te hebben gekeken begreep ze wat er gebeurd was natuurlijk.

 

Ik had een hekel aan belletjetrek/deurtjebel, want er was een keer iemand achter mij aangekomen om te vertellen dat zijn vrouw nauwelijks kon lopen en dat het dan zo erg voor haar was als ze voor niks naar de voordeur strompelde. Dat maakte indruk op mij en ik wilde het nooit meer doen. Nou was ik volgens mij toch nogal braaf, maar goed, hier was dus een reden voor!

Op een keer liep ik met mijn vader door Monnickendam toen hij ineens ergens aanbelde en zei: "En nou lopen!" Poeh, dat was schrikken, ik ging er als een haas vandoor!!

Na een tijdje vroeg ik mij af waar mijn vader bleef en keek eens om: Pa stond daar nog steeds! Hij stond te praten met de mensen die daar woonden, hij moest daar gewoon zijn!!!

 

Mijn vader kon 's morgens niet wakker worden, dat was echt een ramp! 

Hij sliep door alle wekkers heen en als hij al iets hoorde of als mijn moeder hem trachtte wakker te maken, draaide hij zich gewoon om en sliep weer verder!

Hij begreep zelf wel dat er iets gebeuren moest! Gelukkig was hij best wel handig en hij knutselde een soort van elektrische wekker in elkaar  (50 jaar geleden bestonden die nog niet). Hij sloot een gewone wekker op de één of andere manier aan op de deurbel, zette het geheel boven op de kapstok en daar kon hij alleen bij als hij op een stoel of trap stond.

Als nu de wekker ging was het echt oorverdovend, maar belangrijker was dat het niet meer stopte! Hij moest dan een stoel uit de kamer pakken en erop klimmen om hem uit te zetten!!

Tegen de tijd dat hij die klus geklaard had was hij redelijk wakker! 

 

Ik was graag met mijn vader op stap, ik ging vaak met hem mee. Als hij werk had waar ik bij mee kon, of als hij een boodschap ging doen, we waren heel vaak samen. 

Ik ben zelfs een keer bij hem achter op de brommer naar Bolsward geweest en dat is op een brommertje een heel eind.

 

Toen ik al op het zwembad werkte, moest ik eens onverwachts overwerken, er was iemand ziek geworden. Hoewel ik dichtbij woonde, had ik geen tijd om thuis te eten, maar mijn vader zou wel wat brengen. 

Even later zag ik hem tot mijn stomme verbazing voorbij komen met een stok over zijn schouder waar hij een rode zakdoek aan geknoopt had, met daarin mijn eten! Ik schaamde mij dood, het leek wel een zwerver hahahah (de schaamte duurde niet zo erg lang hoor, al snel kon ik er om lachen, maar op dat moment nog even niet).