Na afloop van een weekendje weg...

12-03-2012

Net thuis:
 Telefoon, mijn broer:" Hallo, je werd gezocht zaterdag"
"Ja, ik zag dat je gebeld had en ik belde terug, maar je nam niet op"

"Oké"

"Dus ik werd gezocht?"

"Ja"

"Wat was er dan?"

"O, niks bijzonders".

 

Hm, vreemd gesprek, wie zocht mij en waarom?

Een volgend telefoontje bracht meer duidelijkheid: 

Een kapellid: "Ben je eindelijk thuis?"

"Ja, ik was een weekendje weg". 

"Maar dat wist ik niet"

 

Wat bleek?   Vrijdag op de kapel werd ik weer ziek gemeld en dat vonden ze toch wel reden voor een bloemetje. De man die mij belde zou het brengen. Mijn broer wist wel dat ik naar Brabant was, maar had daar niet aan gedacht (heel begrijpelijk), dus de "bloemenman" stond bij mij voor een dichte deur. Mijn auto stond er wel.

Hij probeerde het later nog eens en weer deed ik niet open. De telefoon nam ik ook al niet op en hij had het er met zijn vrouw over: "Er zal toch niks gebeurd zijn? Ze zal toch niet net als haar oudste broer dood in huis liggen? Dat zou toch ook wat zijn, zo kort na elkaar! En ze was al ziek!" Hij besloot mijn broer te bellen (eerst iemand anders bellen voor het nummer) en die dacht weer niet direct aan Brabant, maar belde mij (het gemiste telefoontje) en toen ineens viel het kwartje en hij belde gauw naar de "bloemenman"  om hem gerust stellen. Gelukkig, er was niks met mij aan de hand!!!

Even later stond hij voor mijn deur met een prachtig boeket!

Ik vond het heel zielig dat ze zo ongerust waren, maar ik begrijp het heel goed.

Heel lief dat ik zo'n mooi boeket kreeg, Bedankt kapelmensen!!!