Dagje Gouwzeemarkt

05-06-2011

Zondag begon regenachtig, niet zo heel erg, gewoon nat!

De telefoon ging......een kennis die onze afspraak wilde verzetten. Geen probleem natuurlijk en we bleven een tijdje kletsen.

Even later weer de telefoon, deze keer was het Edwin, het bleek noodweer te zijn in Arnhem, voor de zoveelste keer stond het spoortunneltje bij station Presikhaaf onder water en had gezien dat er ook weer een auto in was vastgelopen (dat las ik even later ook op teletekst). 

Nou, dan mochten wij niet mopperen, hier viel het wel mee en ondertussen was het zelfs al droog geworden. 

Mooi op tijd, want we hadden Gouwzeemarkt en dat is in de regen niet zo geslaagd!

Toen ik vertrok scheen het zonnetje zelfs! Het was heerlijk weer, zo erg warm hoeft het van mij ook niet te zijn.

Mijn fiets stalde ik aan het begin van de markt en al na een paar kramen zag ik een leuke capribroek, een gele! Vlak achter mij klonk een stem: "Neeeee, geen geel", ik keek op en zag een bekende naar mij grijnzen en ondertussen was er al iemand bij gekomen die een beetje verontwaardigd zei dat geel juist mooi was!  Ja, hallo, dat was een geintje geweest!

Ze bleef de broek maar aanprijzen: "En kijk eens wat leuk, die knoopjes op de gulp" Ja, wel leuk natuurlijk, maar ik draag lange shirts, dus niemand zal die knoopjes zien. 

Ze liet mij (ongevraagd) allerlei details zien en ik vond dat het nu toch wel eens tijd werd dat ze de prijs noemde, want die stond er niet op. Hij bleek 15 euro te zijn (2 voor 25), niet heel duur, maar ook niet supergoedkoop (ik ben nog wel eens goedkoper uit) en ondertussen dacht ik na: "Hm, 15 euro, ik ben nog maar aan het begin van de markt, wie weet wat ik nog tegenkom.....en een capri is wel leuk, maar bij mij is ie lang (ik hield hem ondertussen even voor mij) en juist voor zo'n gele broek is het leuk als hij korter valt.....en hij is wel erg geel, hij valt wel op, dat verveeld na een tijdje.....ik kan beter eerst verder kijken, ik kan mijn geld maar één keer uitgeven, als ik weer naar huis ga kom ik er weer langs en dan kan ik hem ook nog kopen". 

"En welke kleur wilt u er verder bij?" hoorde ik naast mij? Huh? ik had niet gezegd dat ik hem wilde, laat staan 2! "Nou, ik wacht maar even, ik heb nog maar een paar kramen gehad, ik kijk eerst even verder, misschien op de terugweg". De glimlach verdween van haar gezicht en narrig zei ze: "Dan is hij weg!!!!" en ook haar collega riep nog iets van "op=op".

"Dan heb ik pech". 

Nou zeg, ik wist ineens heel zeker dat ik niet terug zou komen! 

Rustig wandelde ik verder, kwam veel bekenden tegen en toen ik vlak bij mijn geboortehuis was besloot ik even het informatiepunt binnen te gaan! Dat is pas geopend (nadat we al jarenlang geen VVV meer hadden) in het huis van mijn vroegere buurvrouw, ik kwam daar vroeger vaak! Ik kon daar altijd zo naar binnen lopen en om duidelijk te maken dat ik binnen was riep ik dan altijd : VOLLUK".

Buurvrouw en Bep woonden daar, Bep was de dochter en later woonde zij er alleen, zij is enkele jaren geleden overleden. Buurman heb ik niet bewust meegemaakt, ik was heel klein toen hij al ziek was. Hij zat dan wel eens in het zonnetje en maakte rare ongecontroleerde bewegingen die ik nadeed, daar moest hij dan om lachen. Ik weet dat zelf niet meer, maar mijn moeder vertelde mij dat altijd. 

Ik woonde daar tot ik een jaar of 9 was, maar ook daarna kwam ik er nog wel.

En nu was ik nieuwsgierig wat ze ervan gemaakt hadden, want ik wist dat het een grondige opknapbeurt gehad had. 

Ik trof het, want toen ik vertelde dat ik ernaast geboren was kreeg ik een complete rondleiding! Het deel waar de klanten komen natuurlijk, maar ook de keuken en het kantoorgedeelte. Het was wel veranderd, maar toch was er ook veel hetzelfde gebleven, zelfs de bedstee was er nog en daar lag iemand in!!! Daar lag Bep!! Nou ja, een pop natturlijk! 

Er zit ook een kelder onder en wij mochten die vroeger gebruiken om de kolen in te bewaren, want wij hadden die tot die tijd in het keukenkastje!

We hadden daar geen andere plek voor, er was geen tuin, geen schuur, geen kelder, helemaal niks, dus dan maar in het keukenkastje, totdat buurvrouw zei dat die wel in de kelder mochten! (En de vuilnisbak stond in de wc, naast de keukentrap, de fietsen stonden in de slaapkamer).

Zelf ben ik niet vaak in die kelder geweest, ik hoefde de kolen niet te scheppen en een andere reden om daar te komen was er niet. Spelen op die trap mocht ik niet, want die was van buurvrouw, ik moest op onze eigen helft blijven, in de steeg (die toen veel smaller was dan hij nu is, het sluishek is een flink stuk opgeschoven).

Maar nu mocht ik ook de kelder in! Super!! In mijn gedachten was de stenen trap nogal hobbelig en was er geen leuning, maar nu was dat verbeterd, de stenen lagen recht en er was een stevige leuning, dus ik durfde (ja, ik ben geen held op trappen, ik weet het).

Het was er licht, de rood/witte luiken stonden open, wat een ruimte en wat hadden ze dat mooi gemaakt! 

Zo leuk om dat eens gezien te hebben, ik ben blij dat ik daar even geweest ben!!

Daarna weer verder de markt over, lekkere aardbeien gekocht (2 bakken voor 2,50, dat is niet duur) en op het eind een erg mooi wit bloesje voor 5 euro (pfff, dat is beter dan die broek voor 15!!).

 

Ik kreeg een kraslot in mijn handen gedrukt van "het Parool" en natuurlijk kraste ik het beste plaatje open. Argwanend vroeg ik of het soms 3 dezelfde plaatjes waren, maar nee, dat bleek ik mis te hebben.

Ik won 2 jaar gratis het Parool en een gratis fiets!!!!! Wow, dat is natuurlijk te mooi om waar te zijn en ik zei dat ik het waarschijnlijk verkeerd begreep en liet het hem nog eens uitleggen......ja echt! "Waar zit het addertje?" Nee, er was geen addertje, beweerde hij. 

Dat leek mij onwaarschijnlijk, maar goed, ik had nog nergens voor getekend, dus ik verwachte dat er nog wel een aap uit één van zijn mouwen zou opduiken. 

Die kwam: Ik moest nl. bezorgkosten betalen, want de bezorger moest ook betaald worden!

Klinkt heel logisch, maar dat is 4 euro per week en hoewel dat niet veel is, is dat toch 208 euro per jaar en over twee jaar dus 416, daar kan ik al een leuke fiets van kopen!

Dan spaar ik liever zelf een fiets op!

Het Parool is een avondkrant en met avondkranten heb ik altijd het gevoel dat ik het nieuws allemaal al weet. Mijn voorkeur gaat uit naar een ochtendkrant, 's avonds komt het er ook vaak niet van om hem te lezen en de volgende dag is het nieuws wel erg oud! 

Ik zei dus "NEE" tegen het aanbod! 

Op de terugweg zag ik de gele broek nog hangen, ik heb hem niet gekocht!

 

Ik ben blij met mijn witte bloesje en lekker aardbeien!