Eerste Kerstdag begon voor mij traditiegetrouw heel vroeg.
Om 6 uur ging mijn wekker en om 7 uur was ik op straat aan het zingen. altijd een erg mooi begin van Kerst, zelfs voor een anti-ochtendmens als ik ben!!
Daarna op mijn gemak even in bad e.d. en toen was het tijd om naar Arnhem te gaan.
Als een pakezel liep ik naar de bushalte, want behalve voor een paar dagen kleren (ik ging maandag pas terug), had ik ook een overlevingspakket mee voor als de trein er geen zin meer in zou hebben, een voorraadje kerstcadeautjes en een laptop die Edwin even na mocht/moest kijken. Nou, dat was alles bij elkaar heel veel hoor, mensen die mij bij de bushalte zagen staan vroegen dan ook of ik met vakantie ging!!
Ik paste maar met moeite in het gangpad van de (met een kerstslinger) versierde bus.
Bij het centraal station liep ik meteen naar binnen, gebruikte mijn chipkaart omdat dat sneller gaat en hoorde dat mijn trein al omgeroepen werd......snel naar het perron...hij stond er nog.... nog tien meter......daar ging ie, zonder mij en nog meer mensen die aan kwamen racen!
Dan maar in Utrecht overstappen, meestal staat in Utrecht de trein aan de andere kant van het perron al klaar, dus dat is snel oversteken en instappen.
Toen we Utrecht naderden werden de overstapmogelijkheden omgeroepen, maar deze keer werd er niet gezegd dat Arnhem al klaar stond, nee, hij zou om 12.23 gaan en volgens mij zei ze perron 13 (oversteken zou perron 14 zijn). Het was vijf over twaalf, dus ik kon rustig aan doen en deed dan dan ook, maar ineens zag ik dat verderop op perron 14 toch een trein naar Arnhem stond, oei, die ging om 7 over en dat was het bijna....stevig doorlopen dan maar......nog 10 meter.......daaaaag trein naar Arnhem! Dat was de tweede al die dag, als ze gewoon gezegd had dat die trein er stond zou ik direct al meer tempo gemaakt hebben en had ik hem gehaald!!!
In de hal zag ik op het grote bord dat er inderdaad ook een trein om 12.23 naar Arnhem ging en weer van perron 14.....maar bij perron 14 stond dat er pas om 12.37 eentje zou gaan! Ja, was is dat nou? Willen ze mij gek hebben vandaag? Naar de infobalie dan maar!
Daar hoorde ik de mensen die voor mij waren mijn vraag al stellen, die begrepen het ook niet! De NS-mevrouw keek eens op het grote bord en meldde dat hij om 12.23 van perron 14 ging....ja, dat zagen wij ook, maar op perron 14 stond wat anders!!!!
De NS-mevrouw moest zelf een beetje lachen toen ze tot onze verbazing met het volgende advies kwam: "Weet u wat? Ga lekker naar perron 14, daar komt in elk geval een trein naar Arnhem, is het de één niet dan is het de ander wel!"
Bij perron 14 veranderde het bord net......het werd blanco! En later werd het toch weer de trein van 12.37, maar uiteindelijk stapten we in de trein van 12.23 die nooit op het bord heeft gestaan. Met mijn volle bepakking zocht ik weer de eerste de best plaats op en ik zat net als in de vorige trein achteruit. Ach, zo tegen het eind van het jaar wordt er veel teruggekeken, dus het was wel toepasselijk.
In Arnhem aangekomen liep ik richting lift, maar er stond een groep meisjes/vrouwen in de weg met kinderwagen en maxi-cosy en andere bagage. Hm, ik moest maar even om ze heen, anders kwam ik nooit bij die lift.....uhhh lift.....ik snapte ineens waarom ze stil stonden, de lift was afgezet met een rood/wit lint! NEEEEEEEEE!!!! Ja dus, geen lift deze keer!
Het groepje wilde ook naar boven, maar dat viel niet mee met kinderwagen etc.
Ik begon vast aan de akelig hoge en vooral enge trap, mijn zwaarbeladen koffer steeds alvast op de volgende tree zettend. Op het plateau moest ik even uithijgen (niet naar beneden kijken, brr, het is zo'n trap waar je dwars doorheen kijkt, er is wel iets onder gemaakt om het minder erg te maken, maar dat lukt niet helemaal!). Mensen wilden wel helpen, maar hadden zelf moeite met de trap, of sleepten zelf al van alles mee,dus dan wordt helpen moeilijk! Daar hoefde niemand zich schuldig om te voelen, want voor veel mensen zijn die trappen een drama en dan kan je er niks extra's bij hebben.
In etappes kwam ik toch boven! Iemand riep al dat de lift naar beneden het wel deed, gelukkig, dat valt weer een beetje mee!!! Ondertussen was het groepje + kinderwagen ook boven, zij hadden hulp gevonden en we stapten met z'n allen op één na in de lift naar beneden (eentje ging met de trap, maar dan zonder bagage. De lift werd nogal vol en zij besloot te lopen, zodat ik er wel in kon!)
Buiten bij het station moet ik ook een trap af, de één is wat hoger dan de ander, maar bij de hoogste trap ben ik weer dichter bij een bushalte!! Die trap is niet zo eng als de trappen binnen, maar ik vind die buitentrap toch niet echt het toppunt van geluk, zeker niet met zoveel bagage.
Daarom moest ik even moed verzamelen voordat ik naar beneden ging en ondertussen kwam er een aardige (jonge) man naar boven die vroeg of het wel lukte. Nou ja, het lukt natuurlijk wel, maar met moeite, zeker na die domper van een kapotte lift. Hij bracht mijn koffertje naar beneden (zoiets maakt mijn dag weer helemaal goed) en hij was niet eens bang daardoor zijn trein te missen! Ondertussen was ik zelf ook beneden en bedankte hem natuurlijk, wat een geluk dat ik hem tegen kwam!!!
In Arnhem reden na de sneeuwval van de vorige dag weer bussen en ik wist dat er veel bussen waren die de juiste kant opgingen, alleen hadden al die bussen een andere halte, wel op hetzelfde plein, maar het is dus even zoeken, want dat weet ik echt niet uit mijn hoofg en kan dat ook niet even snel onthouden. Er kwamen een paar bussen die mijn uitzicht belemmerden, maar ik zag dat er nog eentje aankwam en liep naar achteren om het beter te kunnen zien....mooi, de 3, die kan ik hebben! Waar gaat ie staan? O daar, gauw er naar toe... ... o er hoeft niemand mee en nou rijdt ie al door! Dat is de derde keer vandaag dat er iets voor mijn neus wegrijd, dit begint op pesterij te lijken!!!!
Gelukkig kwam al snel de 7, die ging ook de goede kant op, alleen moest ik dan wat eerder uitstappen en dus verder lopen.
Op het moment dat ik uitstapte belde Edwin en ik meldde waar ik was, ik moest mij even oriënteren, ik zakte ondertussen tot mijn enkels in de sneeuw en mijn rolkoffer was meer een sneeuwschuiver geworden. Edwin besloot mij op te halen (hij had mij ook al van het station willen halen, maar dat vond ik niet nodig). Hij was er snel en even later zat ik lekker warm en gezellig aan een kopje thee!
De rest van de avond was er nog veel meer te eten en snoepen en natuurlijk hebben we heel veel gekletst en kerstfilms gekeken..
Ondertussen kreeg Edwin mijn laptop weer helemaal aan de praat, geweldig!!!
Dat was eerste kerstdag, die nacht heb ik geslapen als een os! Niet als de os uit de kerststal, want die zal met al dat bezoek van herders en koningen die nacht vast niet veel geslapen hebben!!!!
Hij doet het nu beter dan hij ooit gedaan heeft, ik ben blij met zo'n handige zoon!!!
Vista is er af en ik heb nu Windows 7, dat werkt goed (maar het is even wennen natuurlijk). Ik kon de laatste tijd helemaal niks meer met dat ding, want al voor hij helemaal opgestart was, liep hij vast!! Daarom gebruikte ik mijn ouwe laptop, maar die is verschrikkelijk traag, dat is prima als ik hem als reservelaptop heb, voor de echt belangrijke dingen, maar voor dagelijks gebruik is dat ding niet echt meer geschikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten