Jaren geleden werd mij eens gevraagd om namens de kerk bejaarde mensen te bezoeken.
Ik was heel verbaasd, want hoewel ik Nederlands Hervormd gedoopt ben, speelt de kerk geen grote rol in mijn leven en ik ben zeker geen trouwe kerkganger (vnl. rouw- en trouwdiensten en als ik met de muziek tijdens een dienst moet spelen).
Het is ook niet zo dat ik het geloof volledig heb laten vallen, ik ben ben zeker niet ongelovig, maar daar is alles ook mee gezegd (maar de kerkelijke liederen op tv zing ik altijd uit volle borst mee!!).
Ik had dus nooit verwacht dat ik voor zoiets gevraagd zou worden en na enige twijfel besloot ik het te doen!
Ik kreeg drie adressen en belde nummer 1 voor een afspraak: Als ik graag wilde mocht ik komen, als het maar niet namens de kerk was!!
Nou, dat begon al lekker. Ik kende deze man en maakte op straat wel vaker een praatje met hem. Ik besloot om dan maar niet namens de kerk bij hem langs te gaan.
Nummer 2 was een echtpaar en de heer des huizes die ik aan de telefoon kreeg meldde dat hij het even aan zijn vrouw moest vragen. In de verte hoorde ik: "Mag ze komen?" en even later vertelde hij mij dat het mocht!
Ondertussen begon ik mij af te vragen voor wie ik dit nu eigenlijk deed!
De afspraak werd gemaakt en niet lang daarna zat ik ook daar aan de thee.
Toen nummer 3 nog, een vrouw die weinig thuis was, maar eindelijk kreeg ik haar aan de telefoon. Ik legde haar uit wie ik was en wat de bedoeling was.
Na enig nadenken kwam ze met een datum en zei er achteraan: "Ja ziet u, ik krijg dan ook andere visite, die komen nog voor mijn verjaardag. Als jullie nou allemaal op die dag komen ben ik er in één keer vanaf!"
Ik heb dit werk niet heel lang gedaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten